زندہ رود

بہ آدمی نرسیدی ، خدا چہ میجوئی
ز خود گریختہ ئی آشنا چہ می جوئی

دگر بشاخ گل آویز و آب و نم در کش
پریدہ رنگ ز باد صبا چہ می جوئی

دو قطرہ خون دلست آنچہ مشک مینامند
تو ای غزال حرم در ختا چہ میجوئی

عیار فقر ز سلطانی و جہانگیری است
سریر جم بطلب ، بوریا چہ می جوئی

سراغ او ز خیابان لالہ میگیرند
نوای خون شدۂ ما ز ما چہ میجوئی

نظر ز صحبت روشندلان بیفزاید
ز درد کم بصری توتیا چہ میجوئی

قلندریم و کرامات ما جہان بینی است
ز ما نگاہ طلب ، کیمیا چہ می جوئی
 

You have not reached Man, so why do you seek God?
You have fled from your self; why do you seek a friend?

Hang again on the rose-twig and suck in the sap and the dew;
faded blossom, what are you seeking from the zephyr?

What they call musk is two drops of the heart’s blood;
gazelle of the Sanctuary, what are you seeking in Cathay?

Poverty’s assay is by sovereignty and world-dominion;   
seek Jamshid’s throne-why do you seek a reed-mat?

Men track it out from the garden of tulips;
why do you seek from me the song drenched with blood?

The vision augments through the company of the enlightened of heart;
why do you seek collyrium from the sorrow of the short-sighted?

We are qalendars, and our miracle is world-vision;
seek vision from us-why seek the philosopher’s stone?